(h)eerlijk bevallen

Toen ik vanochtend een lamme arm kreeg bij het dichtdraaien van de pot pindakaas, wist ik dat het weer tijd was voor de sportschool. Dus diepte ik mijn stoffige pasje uit de krochten van een keukenlaatje op en ging op weg naar een les pilates. Aldaar had ik de kans om mezelf helemaal gek te maken met negatieve gedachten, maar dat deed ik niet. Niet meer! Nee, ik genoot van de les en was trots dat ik er weer stond. Ik heb namelijk enkele jaren geleden keihard gewerkt om mijn hardnekkige negatieve zelfbeeld om te zetten in een mildere tone of voice en een bundel eigenliefde. Ik kan het iedereen aanraden. Dat doe ik trouwens ook vaak, indirect, tijdens consulten. Er zijn namelijk meer moeders die nog weleens streng voor zichzelf zijn, wat niet altijd een aangenaam effect heeft.
 
Neem bijvoorbeeld de bevalling. Die gaat zelden volgens plan en doet in veel gevallen een enorm beroep op de flexibiliteit, veerkracht en overlevingsmechanismen van een vrouw. Dat is knap en bewonderenswaardig, maar toch voelen pasbevallen moeders zich vaak verdrietig, schuldig en mislukt. Gevoelens die je kraambed er niet gezelliger op maken, laat staan dat ze je bij je borstvoedingsavontuur helpen.
 
Maar heb je echt gefaald als je geplande orgastische badbevalling met kaarslicht en rustige muziek is geëindigd in een ruggenprik en een vacuumpomp? Als je inzoomt op het moment dat je, ondanks al je effort en voorbereiding, aan jezelf mag toegeven dat je iets anders nodig hebt om te kunnen baren, dan vind ik dat een teken van zelfliefde. Er is behoorlijk wat veerkracht nodig om uit dat bad te stappen en de auto naar het ziekenhuis te nemen. Het is een ongelofelijke uitdaging om in een nieuwe omgeving waar je te gast bent, toch in contact met jezelf en je kind te blijven en stapje voor stapje het proces naar de geboorte te doorlopen. Dat vergt een onvoorstelbare hoeveelheid moed en daar mag je wat mij betreft behoorlijk trots op zijn.
 
Andersom ook natuurlijk. Als je gewenste inleiding al gepland staat maar je na het breken van de vliezen zulke heftige weeën krijgt dat je geen stap meer kan verzetten. Dat het zo snel gaat dat je alle redenen om in het ziekenhuis te willen bevallen aan de kant moet zetten omdat thuisblijven nu opeens de meest veilige optie is. Dat vraagt heel veel van je. Flexibel zijn in een van de meest kwetsbare momenten van jouw en je baby’s leven, dat is hardcore petje-af-stijl.
 
Hier kan ik nog honderden andere scenario’s opschrijven, ik hoor er welke week wel een paar. Wat ik ermee zeggen wil, is dat Veronique en ik getraind zijn in luisteren naar jouw verhaal. We kunnen precies de punten eruit halen die misschien wel in een vriendelijker perspectief geplaatst mogen worden. Welke invalshoek je neemt, kan namelijk een behoorlijke invloed hebben op hoe je op je bevalling en jezelf terugkijkt. Dit besef kan een intense emotionele ontlading geven. Het gevolg is altijd opluchting en ontspanning en laat dát nou precies het contact met je baby aan de borst stukken leuker maken!