Veronique in het zonnetje

Borstvoedingsorganisatie La Leche League geeft een tijdschrift uit dat BOVA heet. Daarin wordt in elke editie een zorgverlener in het zonnetje gezet door een moeder of vader. En dit keer was dat zomaar onze Veronique! Jullie begrijpen wel dat ze even behoorlijk liep te shinen toen ze dat las. Wij bedanken de lieve moeder (en tevens heldin) die de moeite heeft genomen dit op te schrijven en in te sturen, dank Leonie en Lena! 

Pijn
Een jaar geleden werd ons eerste kindje geboren, een dochter met de roepnaam Lena. Mijn doel was om drie maanden borstvoeding te geven en dan af te bouwen, zodat ik niet op het werk hoefde te kolven. De eerste 10 weken was het letterlijk bloed zweet en tranen. Wat deed het verschrikkelijk veel pijn. Wat dacht ik ook echt? Sinds m'n pubertijd ging ik al door de grond als de douchestraal rechtstreeks op m'n tepel kwam... En daar wilde ik met volle kracht een baby aan laten zuigen. Auw! Vier dagen na de bevalling heb ik een dag alleen maar afgekolfd omdat het drinken uit de borst echt te pijnlijk was. Ik heb Lena toen mijn melk gegeven door middel van vingerfeeding. De dag erna heb ik ’s avonds huilend een lactatiekundige, Veronique Thijssen gebeld. Zij kon gelukkig de dag erna al komen. Ik heb nog steeds spijt dat ik haar niet meteen de dag na de bevalling al heb laten komen, dat had me veel ellende bespaard. 

Weer aan de borst
Veronique heeft mij geholpen om Lena beter te laten aanhappen. Ik heb het aan de borst voeden in een paar weken tijd opgebouwd van één keer per 24 uur naar volledig. Eerst dronk Lena alleen overdag aan de borst en kolfde ik, op advies van Veronique, in de nacht af. Het was veel gedoe maar vooral in de nachts was ik niet rustig genoeg om haar goed te laten aanhappen. Ook heeft Veronique ons geïnformeerd over het laten knippen van Lena’s lipbandje en tongriempje, nadat zij geconstateerd had dat vooral haar lipbandje erg kort was. Uiteindelijk hebben we toen Lena drie weken oud was, haar lipbandje en tongriempje laten knippen door de kno-arts die Veronique ons aanraadde. 
 
Hulp
Ik heb tot een met de tiende week continu met hydrogelpads in mijn bh gelopen. Dit was de enige manier waarop de pijn aan mijn tepels enigszins uit te houden was. Veronique is meerdere malen geweest, dat heeft mij erg geholpen. Lena hapt het liefst heel klein aan, nog steeds, maar inmiddels kan ik wel wat hebben. Mijn tepels zijn gevoelig, maar de pijn was na drie maanden voorbij. Veronique heeft mij toen nog een laatste keer geholpen met het herkennen van de veranderde hongersignalen. Ik voedde toen nog 16 keer per 24 uur en was hier niet gelukkig mee. Dit hebben we teruggebracht naar ongeveer 9. Had ik nou al die pijn geleden en moeite gedaan om op dat moment te gaan stoppen? Nee dus. Ik heb mezelf een nieuw doel gesteld, zes maanden. En de zes maanden werden er negen en negen maanden werd een jaar. 
 
Afbouwen
Toen Lena bijna negen maanden was, ben ik het aantal voedingen verder gaan afbouwen. Mijn voedingsrecht verliep en ik kreeg nog steeds een onprettig volle-borsten-gevoel, ver voordat ik pauze had waarin ik kon afkolven. Omdat ik voor de klas sta, kon ik ook niet meer zomaar m'n pauze anders indelen. Dus van ongeveer 8 voedingen per 24 uur bouwde ik af naar 5 en inmiddels (Lena is nu een jaar oud) naar 3. Dit deed ik zonder deze aan te vullen met kunstvoeding, Lena eet heel goed en groeit als kool. Twee weken geleden ben ik helemaal gestopt met afkolven op mijn werk. Wat een rust geeft dat! Zo zou ik nog jaren door kunnen gaan met borstvoeding geven! 

Dank
Zonder Veronique was ik misschien wel gestopt met het geven van borstvoeding. Ik ben haar zo dankbaar voor de hulp aan huis en de telefonische adviezen. Dankzij haar en mijn doorzettingsvermogen, genieten mijn dochter en ik al meer dan een jaar van vele bijzondere voedingsmomenten!

---